لیتیوم برماید چست و چرا باید استفاده شود؟

به گزارش تجارت امروز؛ لیتیوم بروماید یک نمک جاذب رطوبت است. یون لیتیم در محلول لیتیوم بروماید با مولکول های آب پیوند قدرتمندی تشکیل می دهد که باعث ایجاد اثر جذبی لازم برای کارکرد چیلر می گردد.

امیر محمدی در ادامه گفت: غلظت مورد استفاده لیتیوم بروماید در چیلرهای جذبی بین ۵۸ تا ۶۲ درصد است. این محدوده بیشترین کارایی را برای جذب بخار فلش ایجاد می کند. لیتیوم بروماید بسیار خورنده است و می‌تواند فلزات مختلفی را که در چیلرهای جذبی به کار می روند، تخریب نماید. تنظیم شیمیایی محلول وکنترل خوردگی به منظور جلوگیری از بروز اشکال در تجهیزات اهمیت زیادی دارد.
محلول لیتیوم بروماید استفاده شده در چیلرهای جذبی می بایست متناسب با شرایط کاری دستگاه بوده و فاقد ناخالصی‌های مضر باشد.

وی ادامه داد؛ لازم به ذکر است که محلول لیتیوم بروماید جهت مصارف دیگر صنعتی نیز تولید میشود که در صورت استفاده در چیلرهای جذبی ضمن افزایش احتمال کریستالیزه شدن، درصد خورندگی دستگاه را به شدت افزایش داده و عمر دستگاه را کم می نماید. از مهم ترین ناخالصی های محلول لیتیوم بروماید صنعتی می توان به کلر، آهن و سدیم اشاره نمود.

دو نوع ماده ضد خورندگی به محلول لیتیوم بروماید در چیلرها اضافه می گردد تا حدود ۱۰ سال پیش از کرومات لیتیوم Li۲CrO۴ به عنوان ماده ضد خورندگی در دستگاه‌ها استفاده میشد ولی در سال‌های اخیر به کاربردن Сr در صنایع توسط سازمان‌های بهداشت جهانی منع گردیده است و لذا در سال‌های اخیر ‌Li۲moO۴ (لیتیوم مولیبدات) در محلول لیتیوم بروماید استفاده می گردد. از جمله عوارض کرومات می توان به ایجاد سرطان خون و از بین رفتن غضروف در مجاری تنفسی مانند بینی و همچنین از بین رفتن غضروف گوش‌ها و هر عضوی که در مجاورت آن در دراز مدت باشد، اشاره کرد.

برای تعیین شرایط محلول لیتیوم بروماید از نظر شیمیایی، محلول باید مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. نمونه برداشته شده از سیستم باید معرف شرایط محلول در تمام دستگاه باشد تا تزریق لیتیوم بروماید به سیستم، به درستی برآورده شود. نمونه ها می توانند از نقاط مختلفی از دستگاه برداشته شوند. لیتیوم بروماید رقیق در نقطه ای یافت می شود که آب جذب شده و برای گرم شدن به سوی تغلیظ کننده روانه می شود. در برخی موارد، هنگام انجام تعمیرات و نگهداری سیستم، محلول موجود در سیستم تخلیه شده و در یک بشکه نگهداری می شود.

 وی ادامه داد: باید توجه داشت که هر نمونه ای می تواند معتبر باشد، اما ممکن است بیانگر خواص شیمیایی کل سیستم نباشد. نمونه هایی که به آزمایشگاه جهت تجزیه و تفسیر نتایج ارسال می شوند باید از سیستم در شرایط کار با بارعادی برداشته شوند. بهترین نقطه برای برداشتن نمونه و روش اجرایی صحیح برای این منطقه، باید با استعلام از سازنده دستگاه مشخص شود. زمانیکه امکان نمونه برداری در زمان تحمیل بار به سیستم وجود نداشته باشد می توان مقدار لیتیوم بروماید را با اختلاط نمونه هایی که از نقاط مختلف سیستم جذبی برداشته می شوند به دقت تعیین نمود. رفتار شیمیایی لیتیوم بروماید یک فرآیند غیرتعادلی بوده و واکنش ها به طور مداوم در آن رخ می دهند.
حتی در ظرف حاوی نمونه در زمان معادل ۲۴ ساعت، خواص شیمیایی محلول نمک بروماید می تواند تغییرات عمده ای داشته باشد. به خصوص اگر عوامل خارجی مانند نشتی هوا در سیستم تاثیرگذار باشند. سرعت دریافت و بررسی نمونه ها توسط آزمایشگاه از اهمیت به سزایی برخوردار است. یک متخصص مجرب می تواند با توجه به تجارب گذشته، شاخص زمان را در مورد نمونه ها تعیین کرده و تغییرات احتمالی را تنظیم نماید. روش های آزمایش همان روش های معمول شیمیایی هستند اما تفاوت های خاصی در برخی موارد وجود دارد.
بسیار مهم است که آزمایش های انجام شده بر روی لیتیوم بروماید، دقیق تر از آزمایش هایی باشند که روی نمونه های آب اخذ شده از دیگ ها یا برج های خنک کن انجام می شوند. محلول لیتیوم بروماید معمولا در سیستم های بسته و نسبتاً کوچک به کار گرفته شده و تغییراتی هر چند جزئی در ترکیب شیمیایی آن می تواند از اهمیت زیادی برخودار باشد. برج های خنک کن یا دیگ ها نیز تغییراتی در آب موجود در سیستم ایجاد می کنند اما تاثیرات مربوط به این تغییرات، به علت خصوصیات شیمیایی سیستم در طول زمان و نیز به علت حجم بالای سیال موجود، بسیار جزئی تر است. نکته دیگر اینکه بسیاری از آزمایش های خاص خوردگی بر روی محلول لیتیم بروماید انجام می گیرد، اما بعلت ناچیز بودن مقادیر بدست آمده، معمولا گزارش نمی شود.

محمدی با اشاره به اینکه محلول لیتیوم بروماید که به عنوان ماده جاذب در چیلرهای جذبی استفاده می گردد، در مجاورت هوا دارای خاصیت خورندگی بوده ادامه داد  در صورت نفوذ هوا به داخل چیلر می تواند باعث خوردگی شدید سطوح آهنی و مسی داخل دستگاه شود که علاوه بر آلوده شدن محلول به ذرات معلق زنگ آهن، در موارد حاد ممکن است باعث سوراخ شدن بدنه دستگاه نیز گردد.”محلول لیتیوم بروماید که به عنوان ماده جاذب در چیلرهای جذبی استفاده می گردد، در مجاورت هوا دارای خاصیت خورندگی بوده و در صورت نفوذ هوا به داخل چیلر می تواند باعث خوردگی شدید سطوح آهنی و مسی داخل دستگاه شود که علاوه بر آلوده شدن محلول به ذرات معلق زنگ آهن، در موارد حاد ممکن است باعث سوراخ شدن بدنه دستگاه نیز گردد. لذا با اضافه نمودن مقدار کمی ماده ضد خورندگی لیتیم مولیبدات LiMo O و یا لیتیم کرومات LiCr O به محلول، خاصیت خورندگی آن تقلیل یافته و یک لایه محافظ روی سطوح داخلی دستگاه ایجاد می گردد. ماده ضدخورندگی LiMo O۴ بتدریج در حین کارکرد دستگاه تجزیه می گردد و خاصیت اولیه خود را از دست می دهد. لذا می بایست مقدار آن در محلول لیتیوم بروماید در ابتدای هر فصل یا پس از ۴۰۰۰ ساعت کارکرد دستگاه اندازه گیری گردد و در محدوده مجاز قرار گیرد. ضمناً سطح قلیایی بودن محلول نیز از نظر خورندگی سطوح داخلی می بایست در محدوده استاندارد قرار گیرد که حداقل خوردگی سطوح داخلی تضمین گردد.حذف ذرات معلق و ترکیبات آهنی و مس موجود در محلول معمولاً با روش تراسب یا با استفاده از فیلترهای online انجام می پذیرد.

انتهای مطلب