مشکل دختران جهیزیه‌ی است، نه ورزشگاه
به گزارش تجارت امروز؛ درگیر تهیه جهیزیه به جای رفتن به استادیوم
دخترخانمی که 25 سال سن دارد و به همراه مادرش برای تهیه جهیزیه به بازار آمده است، وقتی با سؤال ما مواجه می‌شود که چقدر برای حضور در ورزشگاه علاقه‌داری، می‌گوید: «من در منطقه دوری از بازار زندگی می‌کنم و قرار است بعد از ماه صفر مراسم ازدواجم را برگزار کنیم. الان چندین ماه است که باوجود مشغله زیاد خودم و خانواده به بازار می‌آییم تا بتوانم نیازهای خود را با قیمت کمتری تهیه کنم».
مادر این دختر جوان با نشان دادن فاکتور خرید می‌گوید: « آقای روحانی قول می‌دهد اگر من و دخترم به ورزشگاه برویم، جهیزیه دخترم را ارزان‌تر تهیه خواهم کرد؟ این موضوع برای پولدارها است و امثال من به فکر بدبختی‌های خودمان هستیم. دولت اگر خیلی به فکر من که زن هستم، است باید زمینه ازدواج جوانان را تسهیل کند تا مادرانی مثل من شب و روز فکرمان مشغول نباشد. الان خیلی از دختران هستند که از ترس هزینه‌های ازدواج در خانه مانده‌اند و غصه می‌خورند؛ اگر دولت راست می‌گوید به فکر این دختران باشد تا ورزشگاه رفتن آنها». ورود یا عدم ورود زنان به ورزشگاه دردی از مشکلات را دوا نمی‌کند
یک بانوی شاغل گفت: «به نظرم مهم‌ترین مشکل حوزه زنان نداشتن امنیت شغلی است. من به عنوان یک متاهل و شاغل می‌بینم که زنان شاغل در محیط‌های کاری با انواع تضییع حقوق مواجه هستند». به گفته وی، به علت عدم وجود ساختارهای حمایتی از زنان شاغل، بسیاری از حقوق آنها نادیده گرفته می‌شود. این خانم 38 ساله معتقد است: «ورود و یا عدم ورود زنان به ورزشگاه دردی از مشکلات من را دوا نمی‌کند. وقتی من از کوچک‌ترین حق خود یعنی بهره‌مندی از مرخصی زایمان نمی‌توانم استفاده کنم، مسئله ورود به ورزشگاه برایم اهمیتی ندارد».
افزایش مرخصی زایمان زنان به 9 ماه از جمله مشکلاتی است که تاکنون به صورت کامل به مرحله اجرا درنیامده است. علی‌رغم تاکید فراوان قانون‌گذار بر اجرای این قانون با هدف تحکیم بنیاد خانواده، اما مسئولان حوزه زنان و خانوده در دولت بارها اعلام کرده‌اند برای اجرای آن منتظر نظر سازمان برنامه و بودجه هستند! ورزشگاه رفتن برای زنان بی‌سرپرست نان و آب نمی‌شود
در گوشه دیگری از بازار بزرگ تهران اما زنی با دو فرزند خود نشسته است. وی در پاسخ به سؤال ما مبنی بر اولویت‌بندی مشکلات حوزه زنان می‌گوید: «من نمونه یک مشکل زنانه هستم. همسرم حدود پنج سال پیش فوت کرده و علی‌رغم مراجعه مکرر به مراکز حمایتی اما نتوانستم از کمک‌های دولتی برای داشتن یک زندگی متوسط بهره‌مند شوم». وی که اصرار داشت عکسی از او نگیریم ادامه داد: «بعد از مرگ همسرم به ناچار روی به تکدی‌گری آوردم تا بتوانم هزینه‌های اولیه زندگی را تامین کنم. من نمی‌دانم ورزشگاه رفتن زنان خوب است یا بد، ولی می‌دانم که این چیزها برای زنان بی‌سرپرست نان و آب نمی‌شود».
نظر شما