
به گزارش تجارت امروز؛ امیر محمدی در یادداشتی برای این پایگاه خبری نوشت: اخیراً شایعاتی بر سر زبانها افتاده که دولت برنامه دارد تا مالیات بر تولید را نیز به لیست مالیاتی خود اضافه کند. الحمدالله و المنت؛ در این ۴۰ و خورده سال گذشته دولتها کم به تولید و تولیدکننده خدمت نکردند؛ این هم پای دیگری که برای زمین زدن تولید جلوی پایش میگذارند!
دریافت مالیات از تولید در شرایط فعلی کشور قطعاً امری غلط است. تولیدکننده چه گناهی کرده که هرسال هزینههایش را دولت بین ۵۰ تا ۱۵۰ درصد افزایش دهد؟ اگر میخواهید باید از عایدی سرمایه مالیاتبگیرید چراکه با اصلاح تعرفهها میتوان در ابعاد مختلف تقویت نظام اقتصادی کارآمد را شاهد بود.
جراحی اقتصادی از منظر بنده در بدترین شرایط ممکن انجام شد. درست است که این موضوع در هر حالت هزینهبر است و هزینههای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در بر خواهد داشت و دولت ناچار به اجرای این طرح بود، اما میتوانست با ایجاد ثبات نسبی در قیمتها و شکستن فشار روانی که براثر افزایش قیمت دائمی در کشور ایجادشده، مردم را آرام کند؛ بعدازآن اقدام به جراحی کند تا بیمار حداقل از اتاق عمل زنده بیرون بیاید!
توزیع عادلانه یارانهها و توجه به سرمایهگذاری در حوزه اقتصادی با کاهش فقر و آثار آن در جامعه یکی از مواردی است که باید با جدیت پیگیری شود؛ اما این شعارها زمان یارانه ۴۵ هزارتومانی هم بود؛ نه تولیدی رونق گرفت و نه فقری شرایطش بهتر شد؛ چراکه اگر این سبککاری جواب میداد بعد از حدود ۱۲ سال پرداخت یارانه نقدی نباید فقری در کشور میماند؛ اما تعداد یارانهبگیرها افزایش چشمگیری داشتند.
این طرح باید از مقطعی شروع میشد و اجرای آن نباید امروز و فردا میشد چراکه ادامه این طرح با اصلاح ساختارهای بانکی، بیمهای و مالیاتی از اهم مواردی است که برای به دست آوردن یک اقتصاد سالم و رقابتی در سطح کشور باید ادامهدار باشد.
درواقع اگر مدیران ارشد کشور؛ باید با هدفگذاریهای کلان؛ اقدام به ایجاد استراتژِی اقتصاد و در ادامه آن ایجاد یک استراتژیِ برای صنعت کشور کنند. اگر یارانه صرف آن هدف شود میتوان امیدوار بود که پولی که از جیب ملت میرود در آینده به ملت برگردد چراکه میتوان امیدی به رشد و بالندگی صنعت و اقتصاد بهواسطه مشخص شدن اهداف اقتصادی کلی نظام و ایجاد سبدهای حمایتی برای نیل به اهداف داشت! اما در شرایطی که تولید در کشور با مشکلات عدیده روبرو است و دولت دستش در جیب تولیدکننده است نمیتوان امیدی به رشد داشت و در این صورت همچنان شاهد افزایش قیمت و نارضایتی در جامعه خواهیم بود تا زمانی که سرطانی که به دست نابلدان مورد جراحی قرارگرفته تمام زیرساختها و صنایع کشور را با خود به کام نابودی کشد و خیل بیکاران را افزایش دهد.
انتهای مطلب