سازمان تأمین اجتماعی برای بقا و ادامه فعالیت خود نیازمند بازنگری و اصلاحات اساسی است. یکی از موارد مطالبه بدهی‌هایی است که دولت‌ها به سازمان دارند.
به گزارش تجارت امروز؛ این سازمان نه‌تنها یک‌نهاد خدماتی و بیمه‌ای در کشور است، بلکه راهبرد کلان در حوزه مسائل اجتماعی و اقتصادی کشور محسوب می‌شود.
19 تا 25 تیرماه، هفته افتخار سازمان تأمین اجتماعی در ایران است. مجموعه‌ای بزرگ، تأثیرگذار و پیچیده که بخش بزرگی از جمعیت کشور را ازنظر زندگی و بیمه و درمان تحت پوشش قرار می‌دهد و هر رفتار و عملکردی که دارد بیش از 45 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
به گزارش شفا آنلاین : باوجوداینکه سازمان تأمین اجتماعی یک‌نهاد غیردولتی محسوب می‌شود و ساختار آن مستقل از دولت‌ها تأمین و مدیریت می‌شود، اما در طول این سال‌ها شاهد بوده‌ایم که تقریباً همه دولت‌ها با این نهاد به‌عنوان یک حیاط برخورد می‌کنند. علاوه بر دخل‌وخرج، دیون خود را نیز نمی‌پردازند; به گفته برخی کارشناسان این بدهی به 500 میلیارد تومان رسیده و گفته می‌شود ماهانه حدود 5 هزار میلیارد تومان از سوی سازمان وصول می‌شود.
در کنار همه این مداخلات، امنیت اجتماعی به‌عنوان یک‌نهاد راهبردی و ملی باید با چالش‌ها و مشکلات خاص خود مواجه شود و ناظران بر این باورند که زنگ خطر بحران‌های جدی‌تری را به صدا درآورده است. بسته به مقیاس و نفوذ سازمان، پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن می‌تواند برگشت‌ناپذیر باشد.
اولین قدم اصلاح اساسی سازمان تأمین اجتماعی است
در همین راستا حمید حاج اسماعیلی کارشناس سابق روابط کار بر ضرورت اصلاحات اساسی در سازمان تأمین اجتماعی برای عبور از مشکلات موجود تأکید کرد و توضیح داد: برای بقا و ادامه فعالیت سازمان تأمین اجتماعی بازنگری و اصلاحات اساسی لازم است. این سازمان نه‌تنها یک‌نهاد خدماتی و بیمه‌ای در کشور است، بلکه به‌عنوان یک راهبرد و راهبرد کلان در قبال مشکلات اجتماعی و اقتصادی کشور مطرح است. ازاین‌رو حفظ این روند جدید تأثیر سریع و مؤثری بر زندگی مردم گذاشته و از اهمیت بالایی برخوردار است.
دیوید کوک، رئیس دفتر واشنگتن برای کریستین ساینس مانیتور گفت: پس وقت آن رسیده است که آن را رها کنیم و ادامه دهیم. سازمان‌های تأمین اجتماعی باید در سه قسمت کار، تغییر و اصلاح زیادی انجام دهند تا بتوانند از مشکلات و معضلاتی که سازمان با آن دست‌به‌گریبان است رهایی یابند. بخش اول استفاده از فناوری و فناوری‌های نوین است. در سازمان تأمین اجتماعی سال‌هاست که با روش‌ها و مکانیک‌های سنتی سروکار دارد و این‌گونه روش‌ها دیگر جوابگو نیستند زیرا این روش‌ها برای سازمان گردان پرهزینه بوده و خدمات قابل‌اعتمادی ارائه نمی‌دهند. بنابراین، ما باید از فناوری جدید در همه زمینه‌ها استفاده کنیم. فناوری که می‌تواند به‌طور خاص اطلاعات را جمع‌آوری کند و بخش‌های مختلف را درزمینهٔ آمار و تصمیم‌گیری به هم متصل کند و دسترسی چندوجهی را در یک سازمان به‌صورت دپارتمانی ایجاد کند. علاوه بر این، فناوری‌های جدید می‌توانند سازمان را برای بیمه‌شدگان و ارائه‌دهندگان خدمات بهتر و قابل‌اعتمادتر کنند. بنابراین، اطلاعات و پردازش‌های آماری برای تصمیم‌گیری و ارائه خدمات موردنیاز است.
اکنون این سازوکارها در سراسر جهان نهادینه‌شده و لازم است از تجربیات جهانی برای اعمال فناوری‌های جدید در سازمان استفاده کرد. فناوری‌هایی که بدون آن‌ها مدیریت سازمان بر اساس اطلاعات اساسی و دقیق غیرممکن است. بنابراین رویکرد سازمان در استفاده از فناوری‌های نوین باید به‌طور کامل تغییر کند و این اقدام به‌عنوان اولویت قبل از سایر اصلاحات در اسرع وقت در دستور کار قرار گیرد.
هزینه‌هایی که از طرف دولت به سازمان تحمیل می‌شود
حاج اسماعیل افزود: مشکل دوم اصلاح ساختاری در سازمان تأمین اجتماعی است. این سازمان مشکلات حاکمیتی دارد و مداخله چندین ساله دولت و عدم حضور سیاسی و مشارکت مناسب شرکای اجتماعی از مشکلات عمده‌ای است که باید هر چه سریع‌تر حل شود. هنوز مدیریت مرکزی و کارشناسی در سازمان تأمین اجتماعی وجود ندارد، نقش دولت در تصمیم‌گیری هنوز مشخص نیست. از سوی دیگر، جایگاه شرکای اجتماعی، صاحبان اصلی تأمین اجتماعی هنوز مشخص نیست. بنابراین، این موارد باید به‌دقت بررسی شود.
دولت نه‌تنها نقش خوبی در حوزه حاکمیتی نداشته است، بلکه در این سال‌ها هزینه‌های زیادی را برای سازمان متحمل شده است. بدین معنا که اولاً تعهدات زیادی را برای سازمان تعریف می‌کند که در چارچوب مقررات قانونی و سازمانی نیست. از سوی دیگر علاوه بر اینکه دولت به سازمان تأمین اجتماعی بدهکار است، در منابع آن نیز دخالت می‌کند. دولت باید در ترتیبات تأمین اجتماعی سرمایه‌گذاری کند. این‌یک راهبرد ملی است و دولت باید سرمایه‌گذاری‌های بودجه‌ای بلندمدت و سالانه را از طریق قانون انجام دهد تا منابع تأمین اجتماعی فراوان و امن باشد و سازمان بتواند نقش اجتماعی و اقتصادی خود را ایفا کند.
کاری که سازمان تأمین اجتماعی انجام داده و در رویکرد خود نسبتاً جسورانه عمل می‌کند حفظ امنیت عمومی، اجتماعی و اقتصادی در کشور است. درنهایت، پوشش جمعیتی سازمان تأمین اجتماعی در تمامی حوزه‌ها مؤثر بوده و پشتوانه اصلی امنیت عمومی کشور محسوب می‌شود. به همین دلیل دولت علاوه بر اینکه حق دخالت در منابع سازمان را ندارد، باید ازنظر آینده‌نگری و ارتباط چند نسلی موجود در سازمان، سرمایه‌گذاری معتبری در این نهاد عمومی انجام دهد.
بنابراین اصلاح ساختار تأمین اجتماعی بسیار مهم است و در سال‌های اخیر شاهد ضعف‌های آن بوده‌ایم. به‌این‌ترتیب می‌توانیم از تجربیات دنیا استفاده کنیم. ایران عضو اتحادیه بین‌المللی تأمین اجتماعی است و تجربیات ارزنده زیادی در این اتحادیه وجود دارد که تأمین اجتماعی ما باید از آن استفاده کند.
عدم تطابق درآمد و هزینه سازمان تأمین اجتماعی
به گفته این کارشناسان روابط کار، بخش سوم اصلاح پارامتریک است که کاملاً ضروری است حساب‌های درآمد و هزینه فعالیت سازمان، حساب‌های بیمه و اکچوئری است. ما باید این موضوع را جدی بگیریم و تمامی رویدادهای سازمان را بر اساس محاسبات واقعی ازنظر خط‌مشی و ارائه خدمات تکمیل کنیم.
آمار بیمه، محاسبات ریاضی کامل پیچیده‌ای است که منشأ و خدمات یک سازمان را از مبدأ آن توصیف می‌کند. ما در این زمینه ضعیف بودیم و قدم جدی در این زمینه برنداشتیم به همین دلیل دخل‌وخرج سازمان مطابقت ندارد زمانی 13 تا 14 نفر سرمایه‌گذاری می‌کردند و یک نفر خدمت می‌گرفت اما امروز به 2.4 نفر رسیده است که یک مشکل بزرگ در سازمان و هشدار فاجعه است.
از طرفی در مورد سن نیز مانند سایر کشورها عمل‌نکرده‌ایم و میانگین سن بازنشستگی در کشور ما 50 سال است. درصورتی‌که این رقم در کشورهای پیشرفته بالای 65 سال است. در حال حاضر متوسط امید به زندگی در ایران افزایش‌یافته و موفق نشده‌ایم اصلاحات تأمین اجتماعی را متناسب با شرایط انجام دهیم. درواقع زمانی که سازمان‌ها نتوانند از منابع سرمایه‌گذاری در درازمدت استفاده کنند، طبیعتاً هزینه‌ها افزایش می‌یابد که این خود یک زنگ خطر است.
از طرفی می‌بینیم که بسیاری از مشاغل در کشور ما جزء مشاغل سخت و زیان‌آور است که برای دولت و سازمان مضر است. در اینجا باید موارد و مشکلات خطرناک در مشاغل سخت و زیان‌آور را برطرف کرد. درواقع، 80 تا 85 درصد از عوامل ممکن است برای آموزش، اکتساب و تعیین از پیش تعیین شوند و استانداردهای کار ممکن است افزایش یابد. علاوه بر این، بازنشستگی پیش از موعد هم‌زمان با تحمیل تعهدات از سوی دولت به سازمان تأمین اجتماعی وجود دارد که پیامدهای بسیاری را به دنبال دارد و بار سنگینی را بر دوش سازمان تحمیل می‌کند. در این راستا می‌توان به سمت توانمندسازی و بازپروری افراد رفت و اصلاحات پارامتریک را در این زمینه انجام داد. علاوه بر این بحث، سابقه کار کمتری در ایران روی این موضوع وجود دارد و در این صورت باید اقدامات لازم برای تناسب سن، شغل، موقعیت جغرافیایی و حقوق و دستمزد بیمه برای غلبه بر چالش‌های موجود انجام شود.
انتهای مطلب
نظر شما
