شکست دیگر دولت سیزدهم در صادرات غیر نفتی به دنیا

به گزارش تجارت امروز؛ بررسی آخرین تحقیقات مرکز پژوهش‌های مجلس با عنوان «پویایی شناسی رقابت پذیری تولیدات داخلی» گویای آن است که تنها ۵۴ درصد صادرات صنعتی کشور بر پایه محصولات منبع غیر نفتی است. از طرفی سهم صادرات صنعتی با فناوری بالا  تنها 0.5 درصد را شامل می‌شود. شاخص تمرکز صادراتی هم به طور مشخص برای سال 1400 برابر با 0.13 گزارش شده است.
داده‌های این گزارش نشان می‌دهد، سهم ایران از صادرات جهانی حدود 0.3 درصد است. برمبنای این پژوهش، بیش از ۶۰ درصدی اهداف صادرات غیرنفتی در برنامه ششم توسعه و تمرکز بیش از ۹۰ درصدی صنایع تولیدی بر بازار داخل بوده است. به تعبیر دیگر در دولت دوم حسن روحانی و در دولت اول ابراهیم رئیسی که یک سال و هشت ماه از آن باقی مانده است؛ کمتر از نیمی از اهداف صادرات غیرنفتی  محقق شده است. 
آنچه باید محقق می‌شد.

بر اساس این اعلان در برنامه ششم توسعه رشد 8درصدی تولید ناخالص داخلی و رشد سالانه صادرات غیرنفتی 21.7 درصدی (کالا و خدمات بدون میعانات گازی) پیش‌بینی ‌شده بود تا میزان صادرات از 42 میلیارد دلار در سال 95 به 112.7 میلیارد دلار در سال 1400 افزایش پیدا کند، اما این پیش‌بینی محقق نشد. در واقع تولید ناخالص داخلی کشور به قیمت ثابت سال 1390 در سال 1400 نسبت به مقدار مشابه در سال 1395 تغییر چندانی نداشــت و میزان صادرات غیرنفتی کشور در سال 1400 حدود 48.6 میلیارد دلار بود و نسبت به سال 1395 فقط حدود 16 درصد رشد داشته است.

به علاوه ترکیب صادرات صنعتی کشور نیز نشان می‌دهد، در سال 1399 بیش از 54 درصد محصولات صادرات صنعتی کشور منبع‌محور و شامل فرآورده‌های حاصل از نفت و گاز و محصولات شیمیایی، کانی‌های فلزی و غیرفلزی و محصولات کشاورزی بوده و فقط 5 درصد از صادرات صنعتی کشور با فناوری بالا بوده است. این موضوع از ضعف رقابت‌پذیری در اقتصاد، حکایت دارد. البته خود آن هم، ناشی از ضعف تولید، ضعف ســرمایه‌گذاری و سهم کم روش‌های تولیدی دانش‌بنیان است.

کشمکش‌های ایران و ترکیه

مقایسه شاخص‌های جهانی صادرات ایران و کشورهای رقیب همسایه نیز حاکی از سهم پایین ایران در عرصه رقابت‌پذیری تولیدات در دنیاسـت. برای نمونه روند تغییرات تنوع محصولات صادراتی دو کشــور ایران و ترکیه طی سال‌های 1379 الی 1398 نشان می‌دهد، اقتصاد ترکیه، در طول 25 سال گذشته موفق به تنوع‌بخشی و افزایش پیچیدگی تولید و صادرات خود شده است، درحالی‌که ایران در این دوره عمدتاً صادرکننده مواد خام و منابع معدنی باقی مانده است.

در سال 1400 سهم ایران از صادرات جهانی حدود 0.3 درصد بوده و شاخص تمرکز صادراتی ایران حدود 0.13 است. درحالی‌که ترکیه، ســهم حدود یک درصدی از بازار جهانی داشته و شــاخص تمرکز صادراتی آن نیز حدود 0.03 اســت. نمره بالای شاخص تمرکز، نشان‌دهنده تنوع پایین کالاهای صادراتی یک اقتصاد و ضرورت تغییر ساختار تولید و تجارت آن است.

پایان مطلب/س.آ