یوونتوس در گذر تاریخ

باشگاه یوونتوس در شانزدهم ژانویه ۲۰۱۷، با حضور آندره آ آنیلی رئیس باشگاه و اعضای آن از لوگوی جدید خود رونمایی کرد. این لوگوی جدید نمادی از زندگی به روش یوونتوس است.

تاریخچه یونتوس

تأسیس یوونتوس در اولین روز ماه نوامبر بر روی نیمکتی در خیابان ره اومبرتو توسط گروهی جوان که در دبیرستان ماسیمو لسیوم تحصیل می‌کردند که رؤیای تأسیس یک تیم فوتبال داشتند آغاز شد و به این ترتیب یوونتوس در تاریخ ۱ نوامبر ۱۸۹۷ در تورین متولد شد. مجموعه‌ای که برای بازی فوتبال، تفریح و لذت بردن از فوتبال و خواسته‌ها و ایده‌های نو توسط شاگردان مدرسه ماسیمو لسیوم تأسیس شد. برادران کنفاری سرانجام در اولین روز ماه نوامبر تصمیمی که از مدتها پیش در نظر گرفته  بودند را عملی ساختند تا حیات باشگاهی به عظمت یوونتوس آغاز شود.

اولین دیدار این تیم تازه تأسیس با حضور جوانان و دوستداران در تئاتر ساختمان دارما برگزار شد. انریکو کنفاری در نخستین سخنان خود از خواسته‌های بزرگ باشگاه صحبت می‌کند، وی تأکید دارد با شروع فصل پاییز خواسته و آرزویی که از مدتها پیش  داشته‌اند به وقوع پیوست.

ایوجنیو و انریکو تصمیم مهمی در زندگی خود گرفته بودند و خواستار داشتن یک باشگاه حرفه و بزرگ فوتبال بودند، بنابر این زمانی که با شوق جوانان روبرو شدند با قاطعیت بیشتری برنامه و کار خود را ادامه دادند.

سرانجام برادران کنفاری در دفتر کوچک خود در خیابان ده اومبرتو ۴۲ تشکیل جلسه می‌دهند، جلسه‌ای که با حضور مسئولین ابتدایی و بازیکنان و جوانان عاشق فوتبال برگزار می‌شود و آخرین اندیشه این جوانان که رؤیای داشتن مقر و محلی برای باشگاه‌است مطرح می‌شود، برادران کنفاری می‌دانند که برای داشتن یک تیم بزرگ می‌بایست محلی مناسب تهیه نمایند، این دو جوان خیلی زود ساختمانی با چهار اتاق و یک حیات پیدا می‌کنند که می‌توانست محلی مناسب برای یک تیم جوان و تازه تأسیس باشد.

با تشکیل یک تیم جوان و مشخص شدن محل استقرار تیم، وظیفه‌ای دیگری نیز بر شانه‌های تأسیس کنندگان سنگینی می‌کرد، این باشگاه می‌بایست نامی برای خود داشته باشد، بار دیگر براداران کنفاری جلسه‌ای تشکیل دادند و سه نام، جامعه‌ای که با قدرت پیش می‌رود، جامعه ورزشی ماسیمو داتزلیو و باشگاه ورزشی یوونتوس مد نظر گرفته شد. با توجه به جوانی باشگاه و جوانانی که با عشق فراوان دراین تیم بازی می‌کردند، گروه تصمیم گرفت نام باشگاه ورزشی یوونتوس را انتخاب نماید و به این ترتیب و با تأیید گروه، باشگاه ورزشی یوونتوس نام گذاری شد.. گفتنی است که کلمه یوونتوس ریشه‌ای لاتین دارد و به معنای جوان و یا جوانان است. ایوجنیو کنفاری نخستین مدیر یوونتوس خیلی زود پست ریاست را رها کرد و برادراش انریکو از سال ۱۸۹۸۸ به ریاست باشگاه رسید. پس از این تغییر در سطح مدیریت، باشگاه برای نخستین بار محل خود را به ساختمانی سه اتاقه همراه با یک حیاط به نام کروچتا در خیابان پیاتزای ۴ تغییر می‌دهد.

کسب دومین اسکودتو (سری آ) (۱۹۰۶/۱۹۲۶) :

لحظات خوش و زیبایی در حال سپری شدن نبود و یووه نزدیک به دو دهه زیر سایه تیم‌های میلانی قرار داشت و نتوانست قهرمانی نخست خود را تکرار کند. طی این سالها مدیران و بازیکنان به این نتیجه رسیدن که برای نگاه داری گفتگوها و حوادث، مجله‌ای نیاز است، بنابر این در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵ مجله هورا یوونتوس که امروزه ماهنامه معروف این باشگاه به حساب می‌آید متولد شد. همچنین گفته می‌شود کارادو کورادینی که در فصل ۱۹۲۰–۱۹۱۹ رئیس باشگاه بود سرود یوونتوس را تصنیف کرده‌است. روال ناکامی‌ها ادامه داشت تا سال ۱۹۲۳۳ که خانواده مطرح انیلی وارد عرصه حیات باشگاه شدند. در ۲۴ ژوئیه سال ۱۹۲۳ ریاست باشگاه را ادواردو آنیلی (پدر جووانی و اومبرتو انیلی) به عهده گرفت. او پسر مالک و بنیانگذار کمپانی فیات بود. همراه با مدیریت قدرتمند این مرد بزرگ افتخارات و پیروزی‌های بانوی پیر نیز آغاز شد. بیانکونری‌ها با او در سال ۱۹۲۶۶ دومین اسکودتوی خود را نیز فتح کردند تا ادواردو نخستین قهرمانی مدیریت خود را تجربه کند. این قهرمانی با مربیگری جینو کارولی به دست آمد و بازیکنانی نظیر جانپیرو کامبی، ویرجینیو روستا ،کارلو بیجاتو، لویجی آلماندی، جوزف ویولا، فرنک هیرزر و جوزپه توریانی در این تیم قهرمان حضور داشتند.

طی سال‌های ۱۹۳۵–۱۹۳۰ افسانه یوونتوس متولد می‌شود و قدرت برتر و محبوب ایتالیا از راه می‌رسد. ادواردو آنیلی که همچنان تا سال ۱۹۳۵ رهبری باشگاه بزرگ یووه را به عهده داشت در کنار جووانی ماتزونیس نایب رئیس باشگاه توانست در دهه سی یوونتوس را تبدیل به قدرت بلامنازع ایتالیا نماید. سیاه و سفید پوشان سرزمین چکمه طی سالیان ۳۱ الی ۳۵۵ توانستند پنج اسکودتوی دیگر را برای باشگاه به ارمغان بیاورند و با کسب پنج عنوان قهرمانی متوالی رکورد جاودانه‌ای را به نام خود به ثبت برسانند. بازیکنان بزرگ ان زمان نمایشی را ارائه کردند که هرگز فراموش شدنی نیست، فلیچ بورل مهاجم بیانکونری‌ها در فصل ۱۹۳۲ باورنکردنی ظاهر شد وی در ۲۸ بازی ۲۹۹ گل به ثمر رساند و رکوردی فوق‌العاده به نام خود ثبت کرد. در این دوران انیلی در کنار همکارانش تصمیم گرفت ورزشگاهی اختصاصی برای یووه تهیه نماید و سرانجام در فوریه ۱۹۳۴ یووه در ورزشگاه جدیدش به نام کوموناله (المپیکوی فعلی) به میدان رفت، ورزشگاهی که بعدها خاطرات بسیار دیدنی و زیبایی از اسطوره‌هایی مانند بونیپرتی،روبرتو بتجا و میشل پلاتینی در خود زنده نگاه داشته‌است. در مسابقات جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ بازیکنان یوونتوس اسکلت اصلی تیم ملی ایتالیا را تشکیل می‌دادند، اتفاقی که در جام جهانی ۱۹۸۲ نیز تکرار شد. در زمان مربیگری کارلو کارکانو یوونتوس هفت بازیکن ملی پوش به نام‌های جانپیرو کامبی، ویرجینیو روستا، لویس مونتی، جیووانی فرراری، لویجی برتولینی، فلیچ بورل و رایموندو اورسی را در تیم ملی ایتالیا داشت که توانستند قهرمان جام جهانی ۱۹۳۴۴ شوند، درست زمانی که یووه قدرت برتر و بی نظیر ایتالیا محسوب می‌شد و هفت اسکودتو را در کارنامه حیات خود می‌دید یک حادثه تلخ و ناگوار برای باشگاه رخ داد، در ژوئیه ان سال ادواردو آنیلی مدیر موفق و دوست داشتنی در سانحه هوایی مشهور جنوا درگذشت و از ان اتفاق سیاه و تلخ، یووه به مدت  ۱۲ سال که یک انیلی دیگر در راس مدیریت باشگاه آمد به حاشیه رفت.

تکرار افتخارات دهه سی به مدت یک دهه متوقف شد البته طی این سال‌ها قهرمانی در دو جام حذفی ایتالیا به افتخارات باشگاه اضافه شد. نخستین قهرمانی یووه در جام حذفی کشورش به تاریخ ۱۹۳۸ با مربیگری ویرجینیو روستا بازمی‌گردد. در فصل ۳۹–۳۸ یووه با ایستادن در رده هشتم جدول دوران افول خود را می‌گذراند. اما این بار یوونتوس عزم خود را برای بازگشتی قدرتمند جمع می‌کند، پس از مدتها دربی تورینو فرامی‌رسد، ۱۴ اکتبر ۱۹۴۵، تورینو همان تیم قدرتمند گذشته‌است اما یووه نیز بسیار قدرتمند به نظرمی‌رسد و در پایان نیز به پیروزی ۲ بر یک برابر تورینو دست می‌یابد تا برتری خود را به همشهری خود ثابت نماید. طی سال‌های ۳۵ الی ۴۷ مدیرانی نظیر امیلیو ده لا فورست و پیرو دوزیو در راس کار قرار گرفتند و نتوانستند شکوه یووه را نمایان سازند و سرانجام پس از نتایج نه چندان موفق و درخشان؛ پیرو دوزیو جای خود را به جیانی آنیلی داد، فرزند ادواردو آنیلی به باشگاه و خانه خود در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۱۹۴۷۷ بازگشته بود تا پیروزی‌های گذشته و خاطرات زیبای دوران رهبری پدرش را تکرار کند. با آمدن جیانی اسکودتوهای هشتم و نهم در فصل‌های ۵۲–۵۱، ۵۰–۴۹ از راه رسید. اما افسوس که عمر ریاست وی کوتاه بود و خیلی زود از سمت خود استعفا داد. با این حال یووه با بازیکنانی نظیر بونیپرتی، کارلو پارولا و جان هانسن همچنان به افتخارات خود می‌افزود.جیانی آنیلی ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۴ پست ریاست را رها می‌کند و از باشگاه جدا می‌شود.

دوران مدیریت اومبرتو آنیلی در یوونتوس و درخشش اومار سیووری و بونیپرتی (۱۹۵۵/۱۹۷۱) :

با جدایی جیانی آنیلی، به مدت یک سال باشگاه تحت نظارت سه مسول هدایت شد و یک سال بعد در نوامبر ۵۶ اومبرتو آنیلی برادر جیانی آنیلی راهی باشگاه شد تا قدرت و نفوذ خانواده آنیلی همراه با قدرت باشگاه یوونتوس ادامه داشته باشد. اومبرتو تا سال ۱۹۶۲ سمت مدیریت یوونتوس را در اختیار داشت که در این سال به دلیل ادامه تحصیل و اخذ مدرک پروفسوری از سمت مدیریت یووه کناره گیری کرد. این تیم در این سال‌ها دو ستاره بزرگ حیات خود را به نام‌های اومار سیووری و جان چارلز خریداری کرد و توانست اسکودتوی دهم را نیز فتح نماید. لیوبیسا بروشتش دهمین قهرمانی بانوی پیر را در فصل ۵۸–۵۷۷ به دست آورد تا با کسب این عنوان، اولین ستاره یووه نیز از راه برسد. با این قهرمانی بانوی پیر اجازه یافت ستاره طلایی را بر روی پیراهن خود حک کند و به بالای آرم باشگاه نیز اضافه شود. قدرت مدیریت جدید به همراه درخشش بونیپرتی شکوه زیبایی را برای باشگاه به ارمغان آورده بود و یووه توانست با هدایت مربیانی مانند رناتو چسارینی، کارلو پارولا، پائولو آمارال و هریبرتو هرررا در دهه شصت سه عنوان قهرمانی را کسب کند. دهه ۶۰ با کسب سه قهرمانی در سری آ و سه قهرمانی در جام حذفی ایتالیا به نوعی تکرار درخشش دهه ۳۰ بود. طی این سال‌ها ستارگانی برجسته همچون؛ جان هانسن، کارلو پارولا، کارل پرایست، بونیپرتی، جان چارلز و اومار سیووری با پیراهن سیاه و سفید یووه در میادین فوتبال حاضر شدند و در دنیای فوتبال شهرتی کسب کردند. اومار سیووری با درخشش بی نظیر و گلزنی‌های ارزشمند خود تبدیل به مهره‌ای خوش‌نام در دنیای فوتبال شد و در سال ۱۹۶۱۱ توانست توپ طلا را از ان خود کند. با پایان فصل ۶۹ هریبرتو هرررا مربی استثنایی نیمکت بیانکونری‌ها را ترک می‌کند و لویس کارنیلجیا جانشین وی در پست مربیگری یووه می‌شود. گفتنی است که طی سالهای ۶۲ الی ۷۱ هدایت باشگاه به ویتوره کاته لا واگذار شده بود.

دوران مدیریت بونیپرتی در یوونتوس (۱۹۷۱/۱۹۹۰):

سرانجام زمان خداحافظی فرامی‌رسد و بونیپرتی پس از چند سال بازی و حضوری استثنایی در سال ۷۱ از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند و بلافاصله به مدیریت باشگاه منصوب می‌شود. در زمان ریاست وی چهار مربی بزرگ و نامی همچون ویکپالک، پارولا،  تراپاتونی و زوف هدایت بانوی پیر را به عهده گرفتند. بونیپرتی نزدیک به بیست سال رهبری بانوی پیر را به عهده گرفت و توانست درخشش دوران بازیگری اش را در این پست نیز تکرار کند؛ کسب نه اسکودتو و رساندن شمار اسکودتوهای یوونتوس به عدد بیست و دو و گرفتن ستاره دوم باشگاه با قهرمانی در سال ۸۲، دو قهرمانی در جام حذفی به همراه نخستین عنوان قهرمانی بانوی پیر در اروپا و کسب جام لیگ قهرمانان اروپا در سال ۸۵، قهرمانی در سال ۷۷ در لیگ اروپا برای نخستین بار؛ رسیدن به قهرمانی رقابت‌های جام در جام اروپا در سال ۸۴، یک سوپر جام اروپا که در سال ۸۵ به دست آمد از افتخارات بسیار ارزنده و بزرگی به شمار می‌رود که در دوران دو دهه مدیریت موفق بونیپرتی به دست آمد. جووانی تراپاتونی که ده سال هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود توانست در سال ۸۲۲ با قهرمانی یووه در سری آ ستاره دوم را از ان باشگاه نماید تا بانوی پیر تنها تیم ایتالیایی باشد که قهرمانی‌هایش به عدد بیست می‌رسید. در دو دهه ستارگان مشهوری پیراهن سیاه و سفید یوونتوس را برتن کردند؛ ستارگانی مانند: دینو زوف، میشل پلاتینی، مارکو تاردلی، ژبیگنی بونیک، پائولو روسی، کلائودیو جنتیله، پیترو آناستاسی، رومئو بنتی، گائتانو شیره‌آ از جمله بازیکنان بسیار مهم دهه ۷۰–۸۰۰ این باشگاه بودند. اما این بار نیز یک اتفاق تلخ دیگر برای سیاه و سفیدپوشان یووه، باشگاه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اتفاقی که در دهه ۸۰ برای بانوی پیر ایتالیا به وقوع می‌پیوندد، رویدادی سیاه که به مانند سال ۳۵ همزمان با شکوه و بزرگی یووه‌است، این حادثه در فینال لیگ قهرمانان در۲۸ می سال ۱۹۸۵۵ در ورزشگاه هیسل بلژیک روی داد، در دیدار یوونتوس برابر لیورپول انگلیس به دلیل درگیری هواداران دو تیم ۳۹ هوادار کشته (برخی منابع شمار کشته شدگان را ۴۹ نفر اعلام کردند) و بیش از ۳۰۰۰ زخمی به جای می‌ماند و لقب فینال خونین را به خود می‌گیرد. در این دیدار یووه با تک گل میشل پلاتینی که از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید قهرمان این دیدار خونین می‌شود تا نخستین قهرمانی خود را در اروپا جشن بگیرد البته جشنی که همراه با تلخی و از دست دادن تعدادی هوادار بود. در فصل ۱۹۸۶–۱۹۸۵۵ روزهای خوش یووه همچنان ادامه دارد و سیاه و سفید پوشان در ۸ دسامبر ۸۶ راهی توکیو می‌شوند تا در جام بین قاره‌ای شرکت کنند و در نهایت نیز با قهرمانی در این جام به کار خود پایان می‌دهند. قدرت یووه پس از این سال چند سالی رو به افول رفت و ستارگانی مانندمیشل پلاتینی و گائتانو شیره‌آ مهره‌ای که با ۵۵۲ بازی یکی از ستاره‌های استثنایی حیات یووه محسوب می‌شود از تیم خداحافظی کردند. فصل جدید در راه است و این بار پس از ده سال جووانی تراپاتونی بر روی نیمکت سیاه و سفیدپوشان مشهور ایتالیا حضور ندارد و دوره جدیدی آغاز می‌شود. در دهه ۸۰ پائولو روسی مهاجم سرشناس یووه و ایتالیا نیز در سال ۸۲ توپ طلا را به خود اختصاص می‌دهد تا دومین ستاره بیانکونری باشد که این افتخار را کسب می‌کند. این افتخار طی سه سال متوالی ۸۳ الی  ۸۵ توسط میشل پلاتینی تکرار شد تا ستاره سوم یووه در این زمینه باشد. یوونتوسی‌ها در جام جهانی ۸۲ شش نماینده در تیم ملی ایتالیا داشتند تا خاطره جام جهانی ۳۴ تکرار شود؛ دینو زوف، کلائودیو جنتیله، آنتونیو کابرینی، گائتانو شیره‌آ، مارکو تاردلی وپائولو روسی ستاره‌های بیانکونری حاضر در تیم اتزوری‌ها بودند که قهرمانی دیگری را به دست می‌آورند. تمام این افتخارات با مدیریت ستاره سالیان گذشته یووه بونیپرتی رقم خورد. در فصل ۹۰–۸۹۹ یوونتوسی‌ها تیمی رؤیایی تشکیل داده بودند، جوانانی نظیرسالواتوره سکیلاچی، پیرلویجی کاسیراگی و مدافعینی همچون داریو بونتی توانسته بودند فرم یک تیم ایده‌آل و دوست داشتنی را به دست بیاورند، یک قهرمانی در جام حذفی ایتالیا نتیجه تلاش و ارزش این بازیکنان بزرگ بود.

دوران مربیگری مارچلو لیپی در یوونتوس و موفقیت‌های پیاپی در اروپا (۱۹۹۱/۲۰۰۳) :

سال ۱۹۹۰ ویتوریو کایزوتتی جانشین بونیپرتی شد، او تا سال ۲۰۰۳ درکنار یووه ماند و در طول ریاست خود افتخارات و پیروزی‌های ارزنده دیگری را به مجموعه بیانکونری افزود. با آغاز دهه ۹۰ بار دیگر شکوه یوونتوس شروع شد؛ و ورزشگاه دل آلپی که به تازگی میزبانی رقابت‌های یوونتوس را به عهده گرفته بود شاهد افتخارات زیادی شد. در سال ۹۰ یک جام حذفی ایتالیا و قهرمانی دوم در لیگ اروپا با مربیگری دینو زوف به کارنامه ورزشی باشگاه افزوده شد و جام سوم لیگ اروپا نیز در سال ۹۳ با جووانی تراپاتونیراهی ساختمان باشگاه یووه می‌شود. بانوی پیر که از اواسط دهه ۹۰ دوباره به اوج خود رسیده بود در لیست تیم خود بازیکنان خوش‌نام و مطرحی مانند روبرتو باجو، جان لوکا ویالی، فابریزیو راوانلی، الساندرو دل پیرو (بهترین گلزن تاریخ یووه همراه با بیشترین بازی با پیراهن یوونتوس) ،آنجلو پروتزی، دیدیه دشان، آنتونیو کونته، فرارا، ادگار داویدس و زین الدین زیدان (دارنده توپ طلا در سال ۹۸۸) را می‌دید که در کنار مدیران و مربیانی برجسته برای بزرگی یووه می‌کوشیدند. در ان دوران سرشناس‌ترین ستارگان ان دهه در سطوح بازیگری و مربیگری و مدیریت دنیای فوتبال در مجموعه بیانکونری گردهم آمده بودند و یووه با این بزرگان توانست قدرت بزرگ اروپا شود و پیروزی‌ها و افتخارات ارزشمندی کسب کند. طی سال‌های ۹۱ الی ۹۴ یوونتوس ستاره ارزشمندی به نام روبرتو باجو را در کنار خود می‌دید، مهره‌ای که در سال ۹۳ موفق به دریافت توپ طلا شد تا به بازیکنان یووه در این افتخار اضافه شود. جووانی تراپاتونی که از سال ۹۱ بار دیگر به تیمشش بازگشته بود پس از اتمام فصل ۹۴۴ از تیم جدا می‌شود و راه برای حضور مربی ای مطرح و برجسته هموار می‌شود و در نهایت مارچلو لیپی بر روی نیمکت هدایت سیاه و سفیدپوشان یووه می‌نشیند.. در سطوح مدیریت نیز مهره‌هایی نظیر روبرتو بتجا، جیرائدو و موجی وارد عرصه فعالیت می‌شوند. مارچلو لیپی همراه خود سه اسکودتوی متوالی را در فصل‌های ۹۵–۹۴، ۹۷–۹۶ و۹۸–۹۷ به نام یوونتوس ثبت می‌کند. یک قهرمانی در جام حذفی ایتالیا در فصل ۱۹۹۵، دو سوپر جام ایتالیا در فصول ۹۵ و ۹۷ و قهرمانی دوم بانوی پیر در لیگ قهرمانان اروپا که در فصل ۹۶–۹۵۵ به دست آمد و جام بین قاره‌ای سال ۹۶ نیز از افتخارات ارزنده مارچلو لیپی به شمار می‌روند. مارچلو لیپی در کنار جان لوکا ویالی و جوانی خوش چهره به نام الساندرو دل پیرو که بعدها تبدیل به محبوب‌ترین ستاره بیانکونری می‌شود تیمی دوست داشتنی و بزرگی را تشکیل داده بود. تیم این مربی برجسته در رقابت‌های اروپایی نیز می‌درخشید؛ تاریخ روز ۲۲ می ۹۶ را نشان می‌داد و ورزشگاه المپیک رم منتظر برگزاری دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا میان دو تیم یوونتوس و آژاکس بود، بازیکنان دو تیم ۹۰۰ دقیقه قانونی را با نتیجه یک بر یک به پایان رساندند تا ضربات پنالتی برنده دیدار را مشخص کند، سیاه و سفیدپوشان شهر تورین با نتیجه ۴ بر ۲ در ضربات پنالتی بر حریف غلبه می‌کنند و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۹۶۶ می‌شوند و به این ترتیب به کسب افتخارات ادامه می‌دهند. در این سال سیاه و سفید پوشان شهر تورین اندره افورچوناتو یکی از بزرگان گذشته خود را از دست داد. یوونتوس در سال‌های ۹۷–۹۶ و ۹۸–۹۷ نیز به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت اما برابر حریفان شکست خورد و در جایگاه دوم ایستاد. یووه ابتدا در فینال برابردورتموند با نتیجه ۳ بر ۱ شکست خورد تا به دومین قهرمانی متوالی خود در لیگ قهرمانان اروپا دست نیابد و در فصل اتی نیز برابر رئال مادرید با نتیجه یک بر صفر متحمل شکست شد و دومین ناکامی متوالی خود را در فینال لیگ قهرمانان اروپا تجربه می‌کند. در سال‌های ۹۷ و ۹۸ یووه صاحب مهاجمانی تیزهوش و فرصت طلب بود، الساندرو دل پیرو و فیلیپو اینزاگی خط حمله‌ای زهردار تشکیل داده بودند و گل‌های حساس و ارزشمندی که یکی پس از دیگری توسط این دو مهاجم بزرگ به ثمر می‌رسید و پیروزی‌های ارزنده‌ای از آن یووه خود می‌شد. در حالی که چهره جوان و دوست داشتنی بیانکونری‌ها الساندرو دل پیرو؛ امید دریافت جوایزی نظیر توپ طلا در سال ۹۸ بود، شدیداً از ناحیه زانو آسیب می‌بیند، مصدومیتی که او را برای مدتها خارج از میادین می‌فرستد تا تیم و مربیان را تنها گذارد و از دریافت این جوایز نیز محروم شود. با پایان دهه ۹۰ فروغ بیانکونری‌ها نیز کمرنگ شد، رفتن لیپی و آمدن کارلو آنچلوتی چندان موفق آمیز نبود و کارلتو تنها یک قهرمانی در جام اینترتوتو را در کارنامه دو سال مربیگری خود در یووه به جای می‌گذارد. تابستان ۲۰۰۰ یووه یکی از مهمترین خریدهای خود را انجام می‌دهد، یک روز پس از فینال یورو ۲۰۰۰ در دیداری که ایتالیا آخرین دقایق با گل معروف به گل مرگ دیوید ترزگه از فتح جام دور می‌مانند، پیشنهاد سران یووه برای جذب ترزگه در کلیه رسانه‌ها و مطبوعات ورزشی منتشر می‌شود و سرانجام با توافق طرفین این مهاجم بزرگ راهی شهر مه گرفته تورین می‌شود تا دوران گلزنی خود را با پیراهن یووه ادامه دهد با پیوستن به پرافتخارترین تیم ایتالیا دوران تازه‌ای از زندگی ورزشی دیوید ترزگه آغاز می‌شود. یووه که با کارلو آنچلوتی به افتخار بزرگی دست نیافته بود تصمیم به تغییر مربی می‌گیرد و درخشش بیانکونری با بازگشت مرد همیشه پیروز یووه، مارچلو لیپی که از فصل ۲۰۰۲–۲۰۰۱۱ بار دیگر هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود به تیم روی می‌آورد و قدرت گیری سرشناس‌ترین تیم ایتالیایی با ستارگانی جانلوئیجی بوفون، پاول ندود و مارسلو سالاس از سر گرفته می‌شود. این مربی بار دیگر یوونتوس را به اوج خود بازگرداند وتیم محبوب و دوست داشتنی ای را به جهان معرفی کرد. دو قهرمانی در سوپر جام ایتالیا به همراه شکوه و عظمت عجیب بیانکونری در دنیای فوتبال در کنار ستارگانی دوست داشتنی همچون الساندرو دل پیرو، دیوید ترزگه، ادگار داویدس، زین الدین زیدان و پاول ندود هافبک چک تبار و دارنده توپ طلا در سال ۲۰۰۳۳، از یووه تیمی استثنایی ساخته بود. لیپی خود با محبوبیتی که نزد هواداران کسب کرده بود توانست بر ارزش و محبوبیت بانوی پیر بیفزاید و به این ترتیب اسکودتوهای بیست و شش و بیست و هفت در سال‌های ۲۰۰۲–۲۰۰۱ و ۲۰۰۳–۲۰۰۲۲ نیز با هدایت این مربی ارزنده راهی باشگاه بزرگ یوونتوس شدند. در این سالها اتفاق مهم دیگری در حیات باشگاه روی داد و در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۰۱ باشگاه یوونتوس وارد بورس شد تا به اعتبار خود بیفزاید. طی این سال‌ها یوونتوسی‌ها در خرید بازیکنان مطرح و ستارگان نامی فوق‌العاده استثنایی ظاهر شدند و با مدیریت منظم توانستند تیمی قدرتمند و شایسته را راهی میدان نمایند. در تمام این سالها خانواده آنیلی به عنوان مالک اصلی باشگاه حامی تیم و بازیکنان بودند و همواره با حضور در صحنه‌های حساس حمایت خود را از باشگاه ثابت می‌کردند؛ ستارگان و تیفوسی‌های بیانکونری نیز به خوبی و با احترام خاصی از جووانی و اومبرتو انیلی مدیران گذشته و صاحبان ان زمان باشگاه نام می‌بردند. در نخستین ماه سال ۲۰۰۳ حادثه‌ای تلخ، بار دیگر مجموعه بیانکونری را در سوگ نشاند، در حالی که تنها ۲۴ روز از آغاز سال جدید می‌گذشت، جووانی انیلی مدیر اسبق باشگاه که با خود افتخارات ارزشمندی را برای باشگاه به همراه آورده بود درگذشت. تنها یک سال پس از مرگ جووانی انیلی وکیل و صاحب باشگاه بانوی پیر که شخصی محترم و بزرگ برای ورزش ایتالیا محسوب می‌شد، برادرش اومبرتو انیلی نیز درگذشت، اومبرتو در تاریخ ۲۷ می سال ۲۰۰۴۴ از دنیا رفت تا به یکباره بانوی پیر حامیان اصلی خود را از دست بدهد با فوت این بزرگان خانواده انیلی همچنان حمایت خود را از باشگاه دریغ نکرد و در کنار یوونتوس ماند. مارچلو لیپی همچنان مربی یوونتوس بود اما در پایان فصل ۲۰۰۳ نوبت به رفتن مربی موفق و بزرگ یووه رسید، مارچلو لیپی هواداران و بازیکنان را تنها گذاشت.

دوران مربیگری فابیو کاپلو در یوونتوس و انتشار مسئله کالچو پولی (۲۰۰۴/۲۰۰۶) :

با رفتن مارچلو لیپی، در تابستان ۲۰۰۴ فابیو کاپلو وارد باشگاه مطرح شهر شمالی و مه گرفته تورین، یوونتوس شد. فابیو کاپلو مربی اسبق آ.اس. رم که پیش از این نزد هواداران یووه یک دشمن محسوب می‌شد در میان تعجب و بهت همگان بر روی نیمکت مربیگری پرافتخارترین تیم سرزمین چکمه‌ای ایتالیا نشست. هم‌زمان با حضور وی، بازیکنانی نظیر زلاتان ابراهیموویچ، فابیو کاناوارو و امرسون نیز یوونتوسی شدند. کاپلو با وجود موفقیت و کسب دو اسکودتویی که بعدها از یووه بازپس گرفته شد، نتوانست در دل و قلب تیفوسی‌های وفادار یووه راه یابد، با رفتار عجیب و ناپسندی که با ستارگانی مانند الساندرو دل پیرو داشت خیلی زود به فراموشی سپرده شد. فابیو کاپلو به هیچ عنوان نتوانست خواسته‌های طرفداران را برآورده نماید و با انتشار مسئله کالچو پولیو بازپس گیری دو قهرمانی که توسط وی به دست آمده بود تبدیل به منفورترین مربی حیاب باشگاه یووه شد. یوونتوس دو سال متوالی ۲۰۰۵–۲۰۰۴ و ۲۰۰۶–۲۰۰۵۵ به اسکودتوهای بیست هشتم و بیست و نهم خود رسید، قهرمانی‌هایی که این تیم را به ستاره سوم نزدیک و نزدیک تر می‌کرد. در این سالها بی شک یووه قدرت برتر ایتالیا بود و در سطح فوتبال اروپا نیز جز تیم‌های نخست و قدرتمند محسوب می‌شد که ستارگان ارزشمند و دوست داشتنی زیادی در خود می‌دید، قدرت تیزهوشی مدیران بانوی پیر در کنار خرید مهره‌های سرشناس و حفظ ستارگان مطرح دنیای توپ گرد برخی از رقبای این تیم استثنایی را ناخرسند کرده بود، با پایان فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵ که به قهرمانی سیاه و سفید پوشان انجامید خبرهایی در خصوص تبانی مسولین یوونتوس با داوران شنیده شد؛ این مسائل همراه با رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶ مطرح می‌شد و در حالی که ستارگان بیانکونری در کنار اینتر میلان برای قهرمانی در این جام مبارزه می‌کردند اتفاق تلخ دیگری برای یکی از مهره‌های اسبق یووه رخ داد، جانلوکا پسوتو از ساختمان باشگاه سقوط کرد تا  حواشی اطراف یووه بیشتر از قبل شود. با این حال با تدابیر مسولین فوتبال ایتالیا موضوع کالچو پولی و محکومیت‌های باشگاه‌ها تا پایان رقابت‌های جام جهانی اعلام نشد تا تمام بازیکنان حاضر در اردوی اتزوری با تمرکز کامل و بدون مشغله ذهنی، در رقابت‌ها حاضر شوند. این تدبیر مسولین نتیجه بخش بود و ایتالیا با مربیگری مارچلو لیپی جام قهرمانی مسابقات جهانی ۲۰۰۶ المان را فتح کرد. پس از بازگشت ملی پوشان، مسئله معروف به کالچو پولی رسماً اعلام شد و تبانی مسولین باشگاه یوونتوس با کمیته داوران و برخی داوران از جمله پاپاراتی از یک سو و انتشار مکالمات تلفنی لوچانو موجی با برخی از مسولین و داوران در دادگاه‌های ورزشی ایتالیا مطرح شد و ۲ قهرمانی آخر یوونتوس در سری آ از بانوی پیر گرفته شد و به سری بی فرستاده شد.

کالچو پولی، حکم دادگاه ورزشی و تبعید یوونتوس به سری بی (تابستان ۲۰۰۶) :

با برگزاری جلسات مختلف، در نهایت حکم نهایی دادگاه ورزشی کشور محرومیت‌ها و مجازات‌های باشگاه‌های متخلف را صادر کرد. با حکم اعلام شده بانوی پیر به سری بی تبعید شد، دو اسکودتوهای یووه از این تیم بازپس گرفته شد و به تیم رقیب، اینتر داده شد (اسکودتوهای بیست و هفتم و بیست و هشتم در دو فصل ۲۰۰۴–۰۵، ۲۰۰۵–۰۶ که با فابیو کاپلو به دست آمده بود)، لوچیانو موجی مدیر و نماینده اصلی یووه حکم محرومیت مادام العمر از فعالیت در فوتبال برایش صادر شد. در ابتدا مشخص شد بیانکونری‌ها با  ۳۰ امتیاز کسر در رقابت‌های فصل ۲۰۰۶–۰۷ سری بی شرکت خواهند کرد که این رای با اعتراض باشگاه و تجدید نظر به ۱۷ امتیاز کسر تغییر کرد و در نهایت به کسر ۹ امتیاز رسید همچنین یوونتوس با جریمه نقدی £۳۱٬۰۰۰٬۰۰۰ و محرومیت از لیگ قهرمانان اروپا ۰۷۷–۲۰۰۶ و سه بازی بدون تماشاگر روبرو شد. زمانی که حکم تبعید به سری بی با منفی ۳۰ امتیاز اعلام شد، برخی از بازیکنان سرشناس بانوی پیر راه خروجی باشگاه را در پیش گرفتند و از باشگاه یوونتوس جدا شدند، مربی یوونتوس؛ فابیو کاپلو نیز بلافاصله راهی مادرید و تیم مطرح ان شهر، رئال مادرید شد. برخی از بازیکنانی که هواداران امید زیادی به آنان داشتند نیز به مانند مربی تیم ترجیح دادند برای ادامه دوران بازیگری خود از سیاه و سفید پوشان جدا شوند، فابیو کاناوارو، جیانلوکا زامبروتا، پاتریک ویرا، امرسون، زلاتان ابراهیموویچ و لیلیان تورام که در خود توان حضور در سری بی را نمی‌دیدند در سخت‌ترین شرایط بانوی پیر و تیفوسی‌های بهت زده را تنها گذاشتند. فابیو کاناوارو و امرسون راهی رئال مادرید شدند، زلاتان ابراهیموویچ و پاتریک ویرا به اینتر میلان دشمن اصلی یووه پیوستند و جیانلوکا زامبروتا و لیلیان تورام بارسلونا را برای ادامه فعالیت خود  برگزیدند. این شش بازیکن با اخذ این تصمیم نزد هواداران و تیفوسی‌های یوونتوس منفور شدند.

دوران مربیگری دیدیه دشان در یوونتوس همراه با ثبت وفاداری ستارگان ارزشمند بانوی پیر (۲۰۰۶/۲۰۰۷) :

حکم صادره در کنار ترک ستارگان و تغییر مدیریت باشگاه که همراه با ورود جووانی کوبولی جیلی به عنوان جانشین فرانتزو گرانده استونس مدیری که سه سال ریاست یووه را به عهده داشت موجب شد تا تابستان ۲۰۰۶ تبدیل به تابستانی سخت و ناخوشایند برای تمام بیانکونری‌های جهان شود. زمانی که لوچیانو موجی از سمت خود برکنار شد، جیرائودو نیز از مسولیت‌هایی که در باشگاه داشت کنارگذاشته شد و بازیکنانی از جمله فابیو کاناوارو، جیانلوکا زامبروتا، پاتریک ویرا، امرسون، زلاتان ابراهیموویچ و لیلیان تورام یوونتوس را ترک کردند؛ و در شرایطی دشوار جان الکان نوه جیانی آنیلی به مانند یک قهرمان راهی یوونتوس شد تا در یکی از سخت‌ترین و حساس‌ترین لحظات حیات یووه، مسولیتی مهم و دشوار را به عهده گیرد، یوونتوس بازیکنانی نظیر الساندرو دل پیرو، جانلوئیجی بوفون،مائورو کامرونزی در تیم ملی کشورش داشت که با این تیم قهرمان جهان شده بودند و بازیکنان بزرگی از جمله دیوید ترزگه و پاول ندود که نگاه داشتن این بازیکنان در شرایط کنونی کار آسانی نبود. دیدیه دشان بازیکن سالیان نه چندان دور یوونتوس که با این تیم قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۵–۱۹۹۶ را تجربه کرده بود در تاریخ ۱۰ ژوئیه ۲۰۰۶ به تیم سابقش بازگشت، اما نه به عنوان بازیکن، بلکه این بار دشام مربی یووه شده. یووه بزرگ در سخت‌ترین شرایط و رقابت نزدیک با ناپولی و جنوا و با توجه به کسر  ۹ امتیاز بر سکوی نخست رقابت‌ها ایستاد و عنوان قهرمانی مسابقات سری بی را در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۷ از آن خود کرد و الساندرو دل پیرو با به ثمر رساندن ۲۰۰ گل آقای گل رقابت‌ها شد تا ثابت نمایند که این تیم مطرح و قدرتمند بدون حمایت داوران و در شرایط سخت و متفاوت از سایر رقبا نیز برترین تیم ایتالیا است. قهرمانی یووه در هفته‌های پایانی لیگ با کسب ۸۵ امتیاز تثبیت شد (امتیاز یوونتوس در این فصل به ۹۴ رسید که با کسر ۹ امتیاز به عدد ۸۵۵ تغییر کرد) در دو هفته به پایان مسابقات دیدیه دشام مربی بیانکونری‌ها که نقش مؤثر و بسیار زیادی در کسب این قهرمانی داشت در چهلمین بازی فصل حاضر به شرکت در کنفرانس خبری نشد و از سمت خود کناره گیری کرد تا کمک مربی وی، کورادینی تیم را دو دیدار انتهایی هدایت نماید، دیدارهای که با شکست یووه به پایان رسید. گفتنی است که اختلاف دشام با مدیر ورزشی یوونتوس السیو سکو یکی از دلایل جدایی دیدیه دشان اعلام شد و در عین حال دیدیه دشان تأکید کرد که در خود توان هدایت یووه را در رقابت‌های سری آ نمی‌دید.

دوران مربیگری آنتونیو کونته در یوونتوس و ساخت ورزشگاه یوونتوس (۲۰۱۱/۲۰۱۴) :

با ساخت استادیوم جدید یوونتوس ورزشگاه یوونتوس در مکان سابق ورزشگاه دل آلپی و آمدن آنتونیو کونته در سال ۲۰۱۱ و خرید بازیکنان جدید از جمله: آندره‌آ پیرلو، کوادوو آساموا، آرتورو ویدال، استفان لیختشتاینر، کارلوس توز، پل پوگبا، مارتین کاسرس، آندره‌آ بارزالی، فرناندو یورنته یوونتوس بعد از چند سال ناکامی دوباره به عرصهٔ تیم‌های بزرگ ایتالیا و اروپا بازگشت. یوونتوس در این دوران به سه قهرمانی متوالی در سری آ ایتالیا (از جمله یک قهرمانی بدون شکست در فصل ۲۰۱۱–۱۲ و کسب ۱۰۲ امتیاز در رقابت‌های سری آ در فصل ۲۰۱۳–۱۴۴) و دو قهرمانی سوپر جام ایتالیا رسید. در سال ۲۰۱۲ اسطوره باشگاه یوونتوس الساندرو دل پیرو بعد از ۱۹ سال بازی کردن با پیراهن بیانکونری از جمع یوونتوسی‌ها خداحافظی کرد و جای او را در تیم کارلوس توز آرژانتینی گرفت. پس از ۳۳ سال یوونتوس و کونته به طور دو طرفه از هم جدا شدند و ماسیمیلیانو آلگری مربی سابق آ.ث. میلان به سرمربیگری یوونتوس رسید.

انتهای مطلب