طرح بنزینی دولت بزرگترین چالش گردشگری در 1403
داستان افزایش قیمت بنزین کهنه اما مهم است. جایی که هم مردم حق دارند و هم دولت؛ هزینه یک لیتر بنزین از یک لیتر آب معدنی کمتر است ولی همین هزینه کم یک سوم درآمد یک فرد شاغل را به خود اختصاص می دهد.
به گزارش تجارت امروز؛ بر اساس آمار مرکز پژوهش های شورای اسلامی، نزدیک به ۷۷ درصد از سفرها در ایران با خودروی شخصی انجام می شود. علاوه بر این، ۷۶ درصد از اقامت‌ها در منازل اقوام و دوستان است و ۷۵ درصد خانوارهای بدون خودروی شخصی نیز از خدمات گردشگری محروم هستند، دسترسی به خودروی شخصی نقش مهمی در حفظ گردشگری داخلی در مجموعه تفریحی دارد.
به عبارت دیگر تا زمانی که قیمت انرژی متناسب با تورم و قیمت جهانی افزایش پیدا نکند، گردشگری داخلی بر دوش خودروهای شخصی و بنزین سوار است. گردشگری که به گفته مسئولان و بررسی اخیر با هدف کیفیت کمتر، محدودتر و ضعیف تر بوده است، به صورت خانواده محور دفاع می شود.
در این شرایط نباید از این نکته غافل شد که قیمت پایین سوخت و وجود سطحی از نارضایتی در این حوزه هزینه گزافی را برای دولت ایجاد کرده است. به گونه ای که گاهی با افزایش روزانه مصرف بنزین و در دسترس بودن پیک، تقاضای سوخت در کشور نیازمند واردات بنزین است. بنزینی که با سایر مواد اولیه و قیمت نهایی کالاها و خدمات مرتبط است و بدون شک دولت برای مدیریت قیمت آن رفتاری شیدایی دارد.
اما طرح جدید مدیریت کارت سوخت که هنوز کیفیت آن مشخص نشده است، علاوه بر اثرات مستقیم بر مدیریت تقاضا، می تواند اثرات مخربی بر گردشگری داخلی نیز داشته باشد. چرا که گردشگری داخلی مبتنی بر این نهاد است. بی توجهی به سوخت و عدم برنامه ریزی برای جایگزینی فضای موجود می تواند ضربه جدی به گردشگری داخلی وارد کند.
این شوک بدون شک آسیب جدی به مهمان‌نوازی، مهمان‌نوازی و مشاغل پرخطر در بخش گردشگری وارد می‌کند. این آسیب می تواند به اندازه یا بیشتر از دوران تاج باشد. البته از آنجایی که این اقدام برنامه ریزی شده است و مانند کرونا به صورت انتقادی اتفاق نمی افتد، قابل کنترل به نظر می رسد.
اگر دولت به این نتیجه برسد که گردشگری داخلی نباید به شکل فعلی ادامه پیدا کند، باید به سمت حمل و نقل عمومی ارزان، آسان و مناسب روی بیاورد. زیرا قبل از بستن راه های عمومی فعلی، باید جاده های جدید جایگزین شوند. با این حال، اگر دولت همان روال گردشگری داخلی مبتنی بر خودروهای شخصی را بپذیرد و قصد محدود یا کاهش آن را نداشته باشد، باید حمایت از یارانه سفرهای خانوادگی، تامین بنزین مازاد برای سکوهای بین استانی یا اقداماتی مشابه که امکان تردد مردم را فراهم می‌کند را در نظر بگیرد.
در سراسر کشورلازم به ذکر است که بیش از ۵۰ درصد سفرها در کمتر از ۲۰ درصد استان های کشور انجام می شود. یعنی پراکندگی گردشگری داخلی زیاد نیست و می توان با شناسایی و تحلیل دقیق تجهیزات این منطقه را برنامه ریزی کرد.
انتهای مطلب
