اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟/ چگونه نارسیسیم درمان می شود؟

به گزارش تجارت امروز؛ کسانی که دچار اختلال شخصیت خودشیفته هستند. معمولا رفتارهای آزار دهنده ای دارند و شما حس می کنید که نمی توان به آن ها نزدیک شد، زیرا آن ها بیشتر به فکر خودشان هستند تا دیگران و حال شما برای آن ها اهمیت خاصی ندارد.

اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

اختلال شخصیت خودشیفته، یک بیماری روانی است که در آن افراد حس غیرمنطقی بالایی از اهمیت خود دارند. آنها نیاز دارند و به دنبال توجه بیش از حد هستند و می خواهند مردم آنها را تحسین کنند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است توانایی درک یا مراقبت از احساسات دیگران را نداشته باشند. اما پشت این ماسک اعتماد به نفس شدید ، آنها از ارزش خود مطمئن نیستند و به راحتی از کوچکترین انتقاد ناراحت می شوند.

علائم اختلال شخصیت خود شیفته چیست؟

علائم اختلال شخصیت خودشیفته و اینکه چقدر شدید هستند می تواند متفاوت باشد. افراد مبتلا به این اختلال می توانند:

• احساس بی دلیل بالایی از اهمیت خود داشته باشید و نیاز به تحسین مداوم و بیش از حد داشته باشند.
• احساس می کنند که سزاوار امتیازات و رفتار ویژه هستند.
• انتظار داشته باشند که حتی بدون دستاوردها به عنوان برتر شناخته شوند.
• دستاوردها و استعدادها را بزرگتر از آنچه هستند جلوه دهند.
• با فانتزی های موفقیت، قدرت، درخشش، زیبایی یا همسر کامل مشغول باشند.
• باور دارند که از دیگران برتر هستند و فقط می توانند با افراد به همان اندازه خاص وقت بگذرانند یا درک شوند.
• از افرادی که احساس می کنند مهم نیستند انتقاد کنید و به آنها نگاه کنید.
• انتظار لطف های ویژه ای را داشته باشید و انتظار داشته باشید که دیگران هر کاری که می خواهند انجام دهند بدون اینکه از آنها سوال کنید.
• از دیگران برای رسیدن به آنچه می خواهند استفاده کنید.
• ناتوانی یا عدم تمایل به تشخیص نیازهای و احساسات دیگران.
• به دیگران حسادت کنید و باور کنید دیگران به آنها حسادت می کنند.
• رفتار متکبرانه ای داشته باشید، زیاد به خود افتخار کنید و مغرور به نظر برسید.
• اصرار بر داشتن بهترین همه چیز دارند. به عنوان مثال، بهترین ماشین یا دفتر برای آن ها مدنظر است.

برخورد افراد دارای اختلال شخصیت خود شیفته با انتقاد چگونه است؟

در عین حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته در برخورد با هر چیزی که به عنوان انتقاد می بینند مشکل دارند. می توانند:

• وقتی که آنها به رسمیت شناختن یا درمان خاصی دریافت نمی کنند، بی صبر یا عصبانی می شوند.
• مشکلات عمده ای در تعامل با دیگران داشته باشید و به راحتی احساس تحقیر کنید.
• با خشم یا تحقیر واکنش نشان دهید و سعی کنید دیگران را تحقیر کنید تا خود را برتر نشان دهند.
• در مدیریت احساسات و رفتارشان مشکل دارند.
• مشکلات عمده ای را در مقابله با استرس و سازگاری با تغییر تجربه کنید.
• از موقعیت هایی که ممکن است شکست بخورند، خارج شوند یا از آنها اجتناب کنند.
• احساس افسردگی و خلق و خوی می کنند چون از کمال کم می شوند.
• احساس ناامنی، شرم، تحقیر و ترس از افشا شدن به عنوان یک شکست را داشته باشید.

اختلال شخصیت خودشیفته چقدر شایع است ؟

کارشناسان مطمئن نیستند که NPD چقدر رایج است. بر اساس داده های تحقیقاتی، بین ۰.۵ تا ۵ درصد از مردم در ایالات متحده ممکن است آن را داشته باشند. بین ۵۰ تا ۷۵ درصد از موارد بر مردان و افرادی که در هنگام تولد به مردان اختصاص داده شده اند (AMAB) تأثیر می گذارد. با این حال، بسیاری از مردم باورها یا رفتارهای خودشیفته را پنهان می کنند.

علت اختلال شخصیت خودشیفته چیست ؟

NPD یک بیماری روانی است، بنابراین کارشناسان دقیقا مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می افتد. افراد مبتلا به NPD اغلب تفاوت های ظریف در ساختار مغز دارند، اما کارشناسان مطمئن نیستند که آیا این چیزی است که باعث NPD می شود یا به دلیل NPD اتفاق می افتد.

در حال حاضر، عوامل اصلی کمک کننده به NPD به نظر می رسد:

• ژنتیک افراد مبتلا به NPD بیشتر احتمال دارد که والدین داشته باشند یا بستگان نزدیک با آن.
• مشاهده و تقلید کودکان می توانند ویژگی ها و رفتارهایی را که می توانند به NPD تبدیل شوند مشاهده ، تقلید و یاد بگیرند.
• تجربیات منفی دوران کودکی. ممکن است بین تجربیات منفی دوران کودکی ارتباط وجود داشته باشد. تروما، رد شدن، غفلت و عدم حمایت در دوران کودکی همه می توانند به ایجاد ویژگی های خودشیفته کمک کنند.
• سبک والدین، بیش از حد کودکان و بیش از حد محافظت یا “هلیکوپتر” والدین ممکن است منجر به یک کودک که رشد می کند به انتظار و تقاضا همان درمان آنها از دریافت والدین یا شخصیت های والدین. همچنین ممکن است کودک شما را از یادگیری تنظیم احساسات و احساسات خود باز دارد، که می تواند به کنترل احساسات در هنگام عدم انجام کارها کمک کند.
• فرهنگ؛ تحقیقات نشان می دهد که فرهنگی که در آن بزرگ می شوید می تواند بر خطر ابتلا به NPD شما تأثیر بگذارد. به نظر می رسد خطر در فرهنگ هایی که فرد گرایی و استقلال شخصی بیشتر تشویق می شود، بیشتر است. افرادی که در فرهنگ هایی بزرگ می شوند که حس جامعه و عمل جمعی را تشویق می کنند، کمتر احتمال دارد که NPD را توسعه دهند.

تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته

بسیاری از افراد مبتلا به NPD فکر نمی کنند که مشکلی با آنها وجود داشته باشد. ممکن است به دنبال درمان نباشند، یا اگر این کار را انجام دهند، اغلب برای بیماری دیگری مانند افسردگی یا مصرف مواد مخدر است.

اگر به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید، او از شما در مورد علائم شما، از جمله شدت و مدت زمان آنها، سوال خواهد کرد. آنها همچنین احتمالا مصاحبه روانپزشکی را برای درک بیشتر شخصیت، مهارت های مقابله و روابط بین فردی شما انجام می دهند.

درمان اختلال شخصیت خودشیفته

درمان اختلال شخصیت خودشیفته معمولا شامل روان درمانی (گفتار درمانی) با یک متخصص سلامت روان است. این نوع درمان ممکن است به صورت فردی یا با شریک زندگی یا خانواده شما انجام شود و می تواند به شما کمک کند تا با افراد دیگر به شیوه ای مثبت تر ارتباط برقرار کنید.

هیچ داروی تایید شده توسط FDA برای درمان NPD وجود ندارد. با این حال، برخی از داروها، مانند داروهای ضد افسردگی، تثبیت کننده های خلق و خوی و داروهای ضد روان پریشی، ممکن است علائم مرتبط با اختلالات همزیستی از جمله اضطراب، افسردگی و سایر اختلالات خلق و خوی را تسکین دهند.

انتهای مطلب/آ.ع