تیپ متفاوت ملیکا شریفی نیا در جشنواره فجر 42

به گزارش تجارت امروز؛ ملیکا شریفی نیا که برای اکران فیلم معجزه پروین به محل برگزاری جشنواره فجر آمده بود با استایلی متفاوت و خاص روی فرش قرمز قرار گرفت. استایلی که نظر خبرنگاران را به خود جلب کرد.

ملیکا شریفی‌نیا در کنفرانس خبری اکران فیلم در جشنواره فجر در خصوص کاراکترش گفت: نقش آگرین برای من بسیار جذاب بود و این شخصیت زایده تخیل نویسنده است و وجود خارجی ندارد. با تمام وجودم سختی‌ها و غمش را حس کردم. خیلی از آقای ورزی سپاسگزارم که به من کمک کردند. از مادر عزیزم و مارال نیز سپاسگزارم.

اما این سخنان نبود که نظر خبرنگاران را به خود جلب کرد بلکه پوشش ملیکا شریفی نیا با لباسی با طرح های سنتی و شالی که در حد عرف امروزی پوشیده محسوب می شود نظر خبرنگاران را به خود جلب کرد.

درباره فیلم معجزه پروین

زندگی کوتاه و پر فراز و نشیب پروین اعتصامی اشکالی ندارد، زندگی ای که به داستان ازدواج با پسر عموی پدرش، مهاجرت به کرمانشاه، ناکامی در زندگی مشترک و بازگشت به تهران و آخرین روایت شاعرانه اش، بداهه نوازی در انجمن شاعران. مشکل اینجاست که نویسنده و کارگردان برای دراماتیک کردن این زندگی پرتلاطم تلاش زیادی نکرده اند. بله، آنها این چند لحظه حساس تاریخی را نشان دادند، می خواستند با عشق چند مرد داستان را کمی هیجان انگیزتر کنند یا با معرفی شخصیت آگلین آن را انقلابی و جسورانه کنند، اما این چند تلاش به فیلمی گرم و قابل ربط در مورد تبدیل نشد. از زندگی پروین اعتصامی و در سطح روایی ویکی پدیا از زندگی این زن شاعر باقی مانده است.

جالب اینجاست که فیلم پروین (خوب که اسمش را از «معجزه پروین» به «پروین خالی» تغییر دادند) در قسمت های دیگر هم همینطور است. طراحی صحنه و لباس، گریم، انتخاب بازیگران (بازیگران نقش های معروف ادبی خیلی ساده و فاقد بازی های چشمگیر هستند؛ از بهار تا دهخدا) و… در حد یک فیلم معمولی و نه کمی فراتر از آن. همه چیز در حد و اندازه است و همینطور باقی می ماند. هیچ اجرایی در خاطر نخواهد ماند (حتی در سال های آینده گریم باران کوثری در نقش پروین بیش از مارال بنی آدم به یادگار خواهد ماند)، هیچ قاب در ذهن حک نخواهد شد و هیچ ناگفته ای از اولین بار روایت نخواهد شد.با فیلمی طرف هستیم که برشی از زندگی پروین از قبل از ازدواج تا مرگ را روایت می کند. او قدمی نمی‌گذارد و دستاورد چندانی برای محمدرضا ورزی به حساب نمی‌آید، جز اینکه او جایگاه خود را از تولید فیلم‌های تاریخی-سیاسی به تاریخ معاصر تغییر می‌دهد.

انتهای مطلب