نگاهی به الزامات و مزیت های گردشگری شهری در مسیر توسعه پایدار

به گزارش تجارت امروز؛ شهر باید آماده پذیرش گردشگر باشد. ورودی هر شهر، دروازه های قدیم شهر هستند که گردشگر از همانجا اطلاعات اصلی سفر چند روزه ی خود در این شهر را با اولین برخورد کسب می کند.

اسکله، ترمینال اتوبوس، مراکز تاکسیرانی ورودی، پاویون های پرواز و تمامی مراکزی که گردشگر در آن پیاده شده و وارد شهر شما می شود، ارزش طلا در جذب توریست دارد. با تبلیغات و تابلوهای راهنما و مبلمان ارزنده شهری، باید تجهیز شود.

رفتار پرسنل این ورودی ها در برخورد با توریست بسیار بسیار اهمیت دارد.

تردید نکنید که مراکز اقامتی و تفریحی و جاذبه های فرهنگی و تاریخی و طبیعی شهر شما در اولویت های بعدی، بعد از ورودی های بهینه سازی شده شهر هستند. یادمان باشد که ضریب ماندگاری توریست در شهر ما به همین نکات ظریف بستگی تام دارد.

اما گام بعدی، مراکز و تاسیسات اقامتی است. شهر گردشگر پذیر باید تنوعی از اقامتگاه ها و هتل ها و بومگردی ها و بوتیک هتل ها را برای سلایق مختلف و طیف های سنی و فرهنگی مختلف داشته باشد.

گردشگر نهایتا هشت ساعت برای استراحت و تجدید قوا در طول بیست و چهار ساعت یک روزمانی در شهر ما، در اقامتگاه یا هتل سپری می کند. برای باقی زمان گردشگر، شهر باید برنامه، رویداد، مراکز بازدید و خرید و خوراک و تجربه و خاطره سازی داشته باشد.

شهر گردشگر پذیر یک مجموعه خدمات دهی و حامل امکانات رفاهی و اقامتی است. مدیریت چنین شهری بی شک از مزیت های اقتصادی و توسعه ای و تبادل فرهنگی بی نظیر و بی رقیبی بهره مند خواهد بود.

جالب است بدانید گردش مالی در گردشگری شهر گردشگرپذیر تا چهار هزار بار در شهری مانند نیویورک و دو هزار بار در استانبول برقرار است و هزاران افسوس که این رقم در ایران چهار فصل و تمدنی ما هشت بار در یک روز است. فاجعه را لطفا لمس و درک کنیم. ما از شهرهای گردشگرپذیر با مدیریت حرفه ای و نگاهی بلند مدت بی بهره ایم.

گردشگری بی شک بهترین و کم آب بر ترین و کم حاشیه ترین و مستقیم ترین مسیر دست یابی به توسعه است. شهر گردشگر پذیر، پارک های خود یا سفره های خانه مردمان خود را به گردشگر اختصاص نمی دهد. فضاهای خاص و مجهز را برای گردشگران برنامه ریزی و احداث می‌کند. شما اتاق خواب خود را به مهمان خانه یتان اختصاص نمی دهید. پارک ها برای شهروندان شهر هستند نه برای گردشگران.

سیستم بهداشتی و خدماتی و مسیریابی و رفاهی و اقامتی شهر ما، پکیجی از المان ها در ساخت خاطره سفر و جذب سرمایه ها و گردشگر مالی و تحقق توسعه است. به تبدیل منابع به جاذبه فکر کنیم و گام های عملی را برداریم.

انتهای مطلب/ مینا علی اسلام- روزنامه نگار و تسهیلگر گردشگری در جوامع بومی